Professor Andreas De Leenheer werd geboren te Zele op 16 mei 1941.

Op 5 juli 1963 studeerde Andreas De Leenheer af als apotheker. Vanaf 1 augustus 1963 startte hij zijn loopbaan aan de Rijksuniversiteit Gent als assistent en in 1967 werd hij benoemd tot eerstaanwezend assistent. In 1968 werd hij gepromoveerd tot doctor in de Farmaceutische Wetenschappen. Van 1969 tot 1970 was hij Postdoctoral Research Associate aan The University of Michigan, Ann Arbor (USA); en in 1971 behaalde hij een aggregaat voor het Hoger Onderwijs in de Farmaceutische Wetenschappen. In oktober 1971 werd Andreas De Leenheer benoemd tot docent.

Na zijn studieverblijven aan de University of Michigan (Ann Arbor, MI, VS) keerde Andreas De Leenheer naar zijn alma mater terug en liet een nieuwe wind waaien in een faculteit die op het vlak van onderzoek toen aan een inhaalbeweging toe was. Hij introduceerde er analytische spitstechnologie die hij zich in de VS meester had gemaakt en wierf actief doctorandi aan, die zich hoofdzakelijk op onderzoek dienden te concentreren. Internationale publicaties achtte hij hét middel bij uitstek om de resultaten van dit onderzoek breed uit te dragen. Dit vormde de aanloop tot de uitbouw van succesvolle research in zijn lab en de organisatie van een reeks internationale congressen over massaspectrometrie.

In 1977 werd professor Andreas De Leenheer bevorderd tot hoogleraar en in 1981 tot gewoon hoogleraar bij de faculteit Farmaceutische Wetenschappen. Van 1972 tot 1992 was professor Andreas De Leenheer directeur-diensthoofd van de Laboratoria voor medische biochemie en voor klinische analyse, van 1984 tot 1993 directeur-diensthoofd van de Laboratoria van de farmaceutische wetenschappen.

Van 1984-1992 was hij decaan van de faculteit Farmaceutische Wetenschappen, van 1992-1998 voorzitter van de vakgroep Bioanalyse, van 1997-2001 vicerector en van 2001 tot 2005 rector van de Universiteit Gent. Zijn bijdrage daar is meervoudig maar hij zal toch herinnerd worden als diegene die doctoraten en internationaal publiceren hoog op de universitaire agenda plaatste.

Professor Andreas De Leenheer stond open voor wetenschappelijke uitdagingen in diverse gebieden maar verwierf de meeste faam op het vlak van de bioanalyse van vetoplosbare vitaminen, wat o.a. resulteerde in een alom geprezen reeks boeken over dit veelzijdige onderwerp.  In een tijdperk waar doctoraten, op het puur academische na, veel minder de norm waren, werden onder zijn begeleiding 26, respectievelijk 4, doctoraatsproefschriften en Hoger Aggregaatsproefschriften afgelegd. Hij ontving tal van wetenschappelijke erkenningen, was lid van vele wetenschappelijke verenigingen, kon terugkijken op een zeer groot aantal publicaties en was editor van diverse wetenschappelijke boeken. Hij was tevens promotor van 4 eredoctoraten waaronder dr. RS Yalow, Nobelprijs Geneeskunde ’77.

Onderzoek was zijn passie. Vanuit die passie heeft hij vele jonge mensen wetenschappelijk gevormd en hij was trots op het feit dat vier van zijn ‘pupillen’ op hun beurt hoogleraar in zijn faculteit werden. Naast zijn wetenschappelijk en beleidsmatig werk voor de UGent en vele nationale en internationale wetenschappelijke verenigingen, was Andreas De Leenheer intens bezig met muziek (piano).

Op 1 oktober 2005 werd hem het emeritaat verleend.

Professor Andreas De Leenheer overleed op 20 november 2022. De uitvaartplechtigheid vindt plaats op zaterdag 26 november 2022 om 9 uur in het Crematorium Westlede, Smalle Heerweg 60 in Lochristi. 

Online rouwregister.