Huidige functie

Momenteel werk ik als policy analyst voor Eurodad (European Netwrok on Debt and Development), een Europees netwerk van 48 ngo’s. Eurodad werkt rond ontwikkelingsfinanciering, en streeft onder meer naar belastingsrechtvaardigheid, eerlijke schuldenverdeling, democratisering van financiële instituties, enzovoort. Ikzelf ben bezig met ‘private finance’, voornamelijk rond ontwikkelingsbanken en innovatieve financieringsmechanismen voor ontwikkelingshulp.

Eerste stappen op de arbeidsmarkt

Na een half jaar werk zoeken, kon ik zes maanden stage doen bij het UN Regional Information Centre for Western Europe. Daar deed ik eigenlijk vooral pr-werk voor de Verenigde Naties in Brussel. Dat was heel interessant, maar tegelijk was ik ook wel een van de vele stagiairs die daar gratis kwam werken. Ik kwam ook oudere stagiairs tegen die in de zogenaamde ‘stageval’ zaten, en van de ene onbezoldigde stage in de andere rolden. Een gelijkaardig lot bleef mij gelukkig gespaard. Toch was het een leerrijke ervaring, en ik heb er ook wel zes maanden plezier gehad.

Een overwogen studiekeuze

Voordat ik deze opleiding begon, had ik al journalistiek gestudeerd, maar ik besefte dat ik nog steeds weinig had bijgeleerd op inhoudelijk vlak. Ik kon schrijven, maar moest nog beslissen waarover. Ik was altijd al geïnteresseerd in internationale politiek en vooral dan in de ontwikkelingsproblematiek. Internationale Politiek was de perfecte stap, en het schakeljaar en de master waren maar twee extra jaren. Voor mij was dat een unieke kans, en tot mijn verbazing haalde ik ook hogere punten aan de universiteit dan aan de hogeschool.

Over vrijheid, experts, interactie en debat

Het niveau van de opleiding ligt redelijk hoog, maar het valt ook wel mee. Sommige vakken zijn kanjers, zoals Politicologie of Buitenlands beleid van België. Maar je krijgt ook veel vrijheid en op examens krijg je vaak de ruimte om echt te reflecteren over de leerstof. De opleiding vind ik inhoudelijk erg sterk. Ik kreeg les van enkele vooraanstaande experts in hun vakgebied, zoals professor Coolsaet, professor Vlassenroot en professor Zemni. Niet iedereen kan dat zeggen. Mijn favoriete vak was de area studie rond de Maghreb van professor Zemni, omdat ik ontdekte dat het een enorm interessante regio is en de lessen waren leerrijk. Ook zijn stijl sprak me aan: er was veel ruimte voor interactie en debat.

Tips voor toekomstige studenten

Probeer de leerstof niet te veel vanbuiten te leren. Durf het debat aangaan. Professoren van Internationale Politiek hebben niets liever dan dat je met hen in debat gaat. Durf dan ook op een examen het tegenovergestelde te bepleiten, zolang het gefundeerd is en getuigt van kennis van zaken. Politieke en Sociale Wetenschappen zijn geen exacte wetenschappen. Focus altijd op de kern van de zaak bij de papers die je leest: wat probeert deze auteur te zeggen, en ga ik ermee akkoord of niet? Zo leer je te spelen met verschillende theorieën.